سایت همسریابی در استان تهران نمیتونستم طاقت بیارم. زود بلند شدم گم و گور شم که سايت همسريابي در استان تهران، محکم مچم رو گرفت و من رو کشید پایین. به تندی نگاهش کردم که مجبورم کرد بشینم. زیر گوشم زمزمه کرد مسیحا سایت همسریابی در استان تهران مال تو نیست، مال رهاست، مال عروسش. سعی کن به خودت بقبولونی. سایت همسریابی در استان تهران کنترلم رو از دست دادم و در حالی که یه قطره اشک از چشم چپم میچکید آروم و پر از حس بیزاری گفتم خودم میدونم.
نمک رو زخمم نپاش! همش تقصیر توعه لعنتیه! حالم به هم میخوره ازت عوضی! سایت همسریابی توران رو گذاشتم جلو دهنم و به گریه افتادم که اینبار، با لحن خوفانگیز و سراسر وحشت، از لای دندوناش غرید خودت رو جمع کن تا نکشتمت کودن! نه به خاطر تهدیدش، به خاطر آبروم خودم رو جمع و جور کردم و سایت همسریابی توران زیر پلکام کشیدم.
بی اراده نگاهم به سایت همسریابی استان تهران افتاد
بی اراده نگاهم به سایت همسریابی استان تهران افتاد. چشمام تا آخرین حد باز شد نگاهش دقیقا رو من بود؛ پس گریم رو دیده. سرم رو زود انداختم پایین برای بار سوم عرض میکنم، آیا وکیلم؟ همه ساکت شده بودن. نگاه پر از انزجارم رو سايت همسريابي در استان تهران بود. قرآن رو بوسید و بست. ثانیه ای بعد، صدای نازکش سکوت باغ رو در هم کشید با اجازه مامان، بابا و بقیه بزرگترا... بله. قلبم از تپش ایستاد و نفس کشیدن یادم رفت. دنیام رو سرم آوار شد. سایت همسریابی در استان تهران همه چی به پایان رسیده بود.
سایت همسریابی استان تهران خوشبخت میشد؛ و من تا آخر با همین بدبختی زندگی میکردم. مهمونا کل میکشیدن و دست میزدن؛ اما من فقط با نگاهم این رو میفهمیدم. هیچ صدایی نمیشنیدم. صدای سایت همسریابی استان تهران تو خیالم پژواک میشد دوست دارم... بچهمون باید چهار تا باشه... یه پسر، سه تا دختر... حلقه عروسیمون رو ست انتخاب میکنیم...
من میگم عروسی رو تو باغ میگیریم... باید همون بار اول بله رو بگی... چشمام رو بستم و صورتم خیس شد. همه وسط بودن، برای دادن کادوها. سایت همسریابی استان تهران نبود. زود دوییدم و از جمع خارج شدم. انقد رفتم تا تو دید کسی نباشم. تو گوشه ای ترین جای باغ وایسادم. تکیه دادم به درخت؛ اما زانوهام سست شد و افتادم زمین.
سایت همسریابی توران رو روی چمنا مشت کردم
بغضم همون لحظه ترکید و شروع کردم به گریه کردن. در عرض چند دقیقه به هقهق افتادم. سایت همسریابی توران رو روی چمنا مشت کردم و زار زدم. دوباره بلند شدم و یه سایت همسریابی توران رو گذاشتم رو تنه درخت. سايت همسريابي در استان تهران گریه میکردم. تقاص کدوم گناهم بود؟ شتاب اشکام بیشتر شد و قلبم دیوانهوارتر کوبید. یواش یواش حالم داشت بد میشد که با صدایی که شنیدم، در جا خفه شدم سايت همسريابي در استان تهران!