اونام هم برگشتن و نگام کردن یک لحظه احساس کردم زیر نظر یکی از این گروهای نرم افزار دوستیابی ایفون هستم و همین الانه که ترور شم تند بندای کفشم و باز کردم و خواستم بدوم طرف نرم افزار دوستیابی ایفون که پشیمون شدم کفشام پولشون کلی بود با اون صحنه ای که توی حیاط برنامه دوست يابي ios دیده بودم بعید نبود شبی نصفه شبی یکی بیاد سرمون و ببره
چه برسه به این برنامه دوستیابی برای ایفون در ایران
چه برسه به این برنامه دوستیابی برای ایفون در ایران های بیچاره ام که کلی پول بالاشون داده بودم کفشام و بغل کردم و دوباره برگشتم و نیم نگاهی توی حیاط انداختم که محکم خوردم به یه نفر و یه چیز تقریبا نسبتا نوک تیز فرو رفت تو برنامه دوست یابی ios در ایران عین این شخصیت های کارتونی که توی یه جنگل تاریک گم شده باشن وحشت زده برگشتم و به کسی که پشت سرم بود نگاه کردم چشمام رفت ته سرم: یا برنامه دوستیابی ios دستم به دامنت هنوز نیامده برام چاقو کشیدن! آب دهنم و قورت دادم و به دختری که درست در فاصله بیست سانتی من وایستاده بود نگاه کردم غلط کردم دیگه برنامه دوستیابی ایفون رو اذیت نمی کنم دیگه وقتی دیدمش کرم نمی ریزم خودت که می دونی تقصیر من نیست
این برنامه دوستیابی ios یه جورایی جون می ده برا اذیت کردن
این برنامه دوستیابی ios یه جورایی جون می ده برا اذیت کردن باشه باشه دیگه اذیتش نمی کنم فقط زنده بمونم! نمی تونستم نگاهم و از برنامه دوست یابی ایفون بگیرم عرضش اینقدر زیاد بود که کل تصویر رو به روم و پوشونده بود یه تی شرت قرمز تنش بود که فکر کنم من و برنامه دوستیابی ایفون و برنامه دوستیابی ایفون با هم توش جا می شدیم شاید باباشم می تونست خودشو جا بده ولی نمی تونستم جا شدن مامانش و تضمین کنم چون برنامه دوستیابی ایفون از این برنامه دوست یابی ایفون یه خورده کمتر عرضش بود نگاهم اومد بالا و چسبید به صورتش اخم کرده بود انگار از اینکه اینجوری برنامه دوستيابي آيفون زل زده بودم و داشتم دور کمترش و متر می کردم خوشش نیامده بود یه چاقوی گنده هم تو دستش بود که به سمتم نشونه رفته بود
برنامه دوست یابی ایفون اخماشو بیشتر کشید
هول شدم نیشم و باز کردم و تند سلام کردم: س سلام! برنامه دوست یابی ایفون اخماشو بیشتر کشید تو هم و دهنشو باز کرد که با خودم گفتم حتما صداش الان عین برنامه دوستيابي آيفون میشه منظر بودم سقف از صدای دادش بیاد روی سرم فکر می کنم تازه اون وسطا اشهدمو هم خوندم هوی چرا چپکی میای؟ چشممام به سرعت نور باز شد یک لحظه فکر کردم طرف رفته و یه برنامه دوست يابي ios شیش هفت ساله جلوم وایستاده ولی نه خود خودش بود یعنی این صدای نازک و گوگولی ما این کوفته قلقلی بود؟ در عین اینکه از دیدن چاقوی توی دستش شوک زده بودم از این تضاد قیافه و صداشم خنده ام گرفته بود لبم و گاز گرفتم و ریسک نکردم که بزنم زیر خنده درسته رشته ام تربیت بدنی بود ولی خوب واحد رزمی پاس نکرده بودم که بخوام خودمو با این برنامه دوستيابي آيفون در بنازدم