دستم رو رها کرد و غمگین گفت: اینطوری که نمیشه، بزار گروه واتساپ دوستیابی بیام باهاشون صحبت کنم. نمیخواد، خودم از پسش برمیام. از اون روز تا گروه واتساپ دوستیابی تهران همش میخوام بپرسم که چرا منو مخفی می کنی؟ کسی تو خانواده هست که بهش قولی داده باشی؟ چند لحظه سکوت کردم، چهره ی شاهرخ و حرفاش یه بار دیگه به سرعت از ذهنم گذشت. با کمی مکث گفتم: گروه واتساپ دوستیابی شیراز صحبت این چیزا نیست.صحبت اینه که گروه واتساپ دوستیابی اصفهان نمیخواد تا وقتی که رسما نیومدین خواستگاری حرفی تو دهن گروه واتساپ دوستیابی کرمان و بچه ها بزاره، نمیخواد اونا برام بزرگتری کنن یا تصمیم بیجا بگیرن.
چیزی نگفت.اما من که گروه واتساپ دوستیابی دلم نمی خواست بینمون سکوت باشه با لحنی تهدید آمیز گفتم: البته فکر نکن که تو خونه آزادی ندارم.گروه واتساپ دوستیابی از سوال و جواب خوشم نمیاد، از اینکه سین جیم بشم و توضیح بدم کجا بودم، با کی بودم، چرا بودم متنفرم.گروه واتساپ دوستیابی شیراز دلم نمیخواد آزادیم در خطر باشه. خنده ی کوتاهی کرد وگفت: تو بردی. چی رو بردم؟ لبخندی زد و گفت: قبول داری که گروه واتساپ دوستیابی اصفهان وسط هر کدوممون می خوایم وغرورمونو به رخ هم بکشیم؟ خودمو نمی دونم اما احساس می کنم شما بدجوری خودخواه هستید.
شاید اگه یه خرده بگذره و شناختت ازم بیشتر بشه مجبور بشی حرفتو پس بگیرید. درسته که هرکسی با ازدواج یه خرده محدودتر از دوران مجردی میشه ولی قرار نیست زندانبان همدیگه باشیم نمی دونم، شاید.ولی من سر حرفم هستم، آزادیم ازم گرفته بشه زندگی رو جهنم می کنم.، قراره زندگی کنیم نه بردگی. سریع حرف رو عوض کردم و گفتم: عصبی میشین چیکار می کنین؟ شما چی فکر می کنین؟ نمی دونم، چون ندیدم نمی تونم قضاوت کنم. باز جای شکرش باقیه. منظورم اینه که جای شکرش باقیه که همینجوری قضاوت نمی کنین.چون با قضاوت گروه واتساپ دوستیابی تهران نسبت به جدی بودنم به بله؟
گروه دوستیابی واتساپ قزوین اداره کنه
خودم شک کرد شکتون قابل قبول نیست. گروه دوستیابی واتساپ قزوین اداره کنه.دوحالت بیشتر نداره یا کاری که می کنی درسته یا غلط.اگه درسته که باید تا پای جون ازش دفاع کنی و چون اگه هر آدمی بخواد با قضاوت این و گروه واتساپ دوستیابی انقدر سست باشه که به خودش شک کنه نمی تونه یه زندگی گروه واتساپ دوستیابی تهران بهش پایبند باشی اما اگر غلطه باید اصلاحش کنی در هردو صورت دلیلی برای شک باقی نمی مونه.
بازم توجیه خوبی برای شک کردن نیست.شک و دودلی نشانه ی خوبی نیست.آدمای سست عنصر تکیه گاه های پس انتقاد چی میشه، آدما باید انتقاد پذیر باشن. خوبی نیستن. البته بهتون برنخوره، منظورم این نیست که شما سست عنصرین خواستم دیگه از گروه واتساپ دوستیابی شیراز کلمه استفاده نکنین. چند تا قطره بارون به صورتم خورد.
گروه واتساپی دوستیابی هم از ترس من تعجب کرده
چند دقیقه ای نگذشته بود که یهو صدای رعد و برق گروه واتساپ دوستیابی اصفهان به حدی منو ترسوند که گروه واتساپی دوستیابی هم از ترس من تعجب کرده بود.مستقیم به چشمام زل زد وگفت: چی شد؟ زمانی که تکیه گاه کنارت نشسته دلیلی برای ترس وجود نداره.البته بهت برنخوره نمی خواستم بگم ترسویی فقط گروه واتساپ دوستیابی کرمان هیچی یه خرده ترسیدم.
خواستم دیگه از لینک گروه واتساپ دوستیابی کلمه استفاده نکنی البته تا وقتی که گروه واتساپ دوستیابی تهران کنارتم. ادای منو در می آورد.چهره شم انقدر جدی بود انگار نه انگار که همین چند دقیقه پیش همین جمالت از زبون گروه دوستیابی واتساپ قزوین در اومده. از ترس خودم خنده م گرفته بود.گروه واتساپی دوستیابی هم با دیدن من اون لب های خشک شده ش رو با خنده باز کرد.چقدر قشنگ می خندید.