در کنارش پاییز برایم رنگارنگ ترین فصل سال بود و من بی او از پاییز و غم سنگینش بیزارم. روی آخرین پله بیمارستان نشستهام و مثل دیوانه ای گیج چشم های متورم و گود رفتهام را به آن سیاه که برایم حکم مرگ را دارد، دوخته ام. عکسهای سایت همسریابی طوبی زیر شانه های عکسهای سایت همسریابی را گرفته است و پاهای ناتوانش را روی زمین میکشد و همراه او به سمت میروند.
آنقدر ناله زده است و به سر و صورتش کوبیده که دیگر هرچه فریاد میزند، صدایی از گلویش نمی آید. چشم عکسهای سایت همسریابی که من میافتد محکم بر سرش میزند و ناله زنان تمام حرفهایی را که در این سالها در دلش نگه داشته بود، بیرون میریزد. بهت گفتم این بچه ها دست من ، نگفتم؟ این عشق موند و تاوان داد؟ موقت صیغه عکسهای سایت همسریابی طوبی غیرت داشت. انقدر درد ریخت توی خودش و دم گفتی پای صیغه عکسهای سایت همسریابی طوبی هستی، گفتی دوستش دارم عکسهای سایت همسریابی یادته؟ چی شد پس؟
این درد عکسهای سایت همسریابی طوبی سوخت
کی پای بهت گفتم آرزوی دامادیشو دارم، یادت میاد؟ نزد تا مغز استخونش از این درد عکسهای سایت همسریابی طوبی سوخت. بچهام درد کشید همه عمرش درد کشید، نگاهش پر از حرف بود اما باز هم هیچی نگفت و آروم رفت! دو دستم را روی گوشهایم گذاشتهام و سرم روی زانوهایم است تا نه صدایش را بشنوم و نه او را ببینم. من تمام عمرم را به این صیغه عکسهای سایت همسریابی طوبی مدیونم. حرفهایش چهره عریان و زشت حقیقتی تلخ است که من طاقت شنیدنش را ندارم. تمام این سالها را تنها به یک دلخوشی گذرانده بودم که روزی موقت صیغه عکسهای سایت همسریابی طوبی را خواهم یافت و از تمام دردهایم در فراغش برای او خواهم گفت و که او را یافته بودم، بی آنکه کالمی میانمان رد و بدل شده باشد بزرگترین کیفر را برای گناهانم نصیبم کرده بود و من با قلبی آکنده از درد میان غریبههایی که انگشت اتهام به سویم گرفته بودند، تنهای تنها شدهام. آن ها را همان جا رها میکنم و به جایی میروم که میتوانم تمام حرفهایم را به صیغه عکسهای سایت همسریابی طوبی بزنم!
تمام حرفهایی را که هیچ وقت گوشی برای شنیدنش نیافتم! کوچه باغ خاطرهایم هنوز همان طور دست نخورده بکر و ناب باقی مانده است. باران همچنان با همان شدت شب قبل میبارد. صیغه عکسهای سایت همسریابی طوبی عجیبی به پاهایم که ساعاتی قبل توان حرکت نداشت قدرت داده است. به سوی درختی که امید به آن تور بسکتبال بسته بود، میدوم. عکسهای سایت همسریابی طوبی تور هنوز همانجاست. همان قدر که فقط دستان پر توان خودش به آن میرسید تا توپ را از آن عبور دهد. صدای خندهاش عجیب گوشم را پر کرده و مرتب به دنبال تصویر او که هر لحظه در گوشهای توپش را دریبل میکند می دود، پلک میزنم و سر میچرخانم. عکسهای سایت همسریابی دیوانه شده ام یا امید من اینجاست؟
دست به درخت میگیرم تا بتوانم بایستم اما زیر دستم فرورفتگی حس میکنم و وقتی به آن مینگرم انگار همان فرورفتگی در قلبم حک میشود. هنوز قلبی را که امید بر تنه درخت کنده بود و نامهایمان را درونش جای داده بود، بر تنه قطور درخت خودنمایی میکرد! فریاد جگر خراشم، سیاهی را که بر بلندترین شاخه درخت نشسته بود فراری داد. لبه جوی آب، روی زانو مینشینم و دست سوی آب میبرم و دیوانه وار به صورتم عکسهای سایت همسریابی ای عکسهای سایت همسریابی طوبی من که بهت قول داده بودم. پس کو موقت صیغه عکسهای سایت همسریابی طوبی تا ببینه سر قولم هستم؟ میپاشم.