سکوتمو که دید پوزخند زد و گفت: مهیار وا بده بازم سکوت کردم ؛ حرفی نداشتم باهاش... ادامه داد: مهیار میدونی که هر چقدر بیشتر بی محلی کنی هار تر میشم ؛ از همین بی محلیات خوشم میاد که ِپیتم، حال تو باز ادامه بده... نگاهی به همسریابی آغاز نو جستجوی کاربران که غذاشونو تقریبا تموم کرده بودن انداختم و رو بهشون گفتم: همسریابی آغاز نو جستجوی کاربران بریم؟ هر دو تاشون سرشونو تکون دادن و گفتن بریم کیفاشونو از روی میز برداشتن و از میز فاصله گرفتن ؛ مهیار جلوی همسریابی آغاز نو ورود ایستاده بود و راهمو سد کرده بود... بدیش اینجا بود که همه جا میشناختنش و واسش استثنا قائل میشدن و کسی جرئت نداشت بهش بگه بالای چشمت ابروئه راهی نبود جلوش ایستادم و با اخم بهش زل زدم، سایت همسریابی آغازنو پنل ژکوندی زد و کمی عقب رفت، خوشحال شدم و خواستم رد شم که آستین مانتومو کشید نفسمو با صدا بیرون دادم و دستمو کشیدم، اما ول ک ِن ماجرا نبود... عصبی شدم و با لحن تندی گفتم: ولم کن عوضی چی از جونم میخوای پوزخند زد و در حالی که دستشو از روی آستین پالتوم میکشید.
گفت: ورودبه سایت همسریابی آغاز نو تهش مال خودمی
گفت: ورودبه سایت همسریابی آغاز نو تهش مال خودمی، اگه الن نیستی بخاطر اینه که خودم نمیخوام اخم غلیظی بین دو تا ابروم نشوندم و با حرص ازش دور شدم... توی ماشین نشستیم ؛ یعنی امکان نداشت همسریابی آغاز نو ورود جایی برم و ضدحال نخورم توی خودم بودم که همسر یابی آغازنو از صندلی عقب دستشو روی شونم گذاشت و در گوشم آروم گفت: همسریابی آغاز نو نبینم ناراحتیتو آجی لبخند همسریابی آغاز نو پنل کاربری زدم و دستمو روی دستش گذاشتم... ناراحت نیستم... ناراحت نه اما نگران بودم، نگران ت ِه قصه ی خودم و احسان، قصه ای که معلوم نبود قراره به کجا ختم شه طبق معمول همیشه آوا اول ماشینو دم خونه ی همسر یابی آغازنو اینا پارک کرد... پیاده شد و ازمون کرد... با اینکه میدونستم این وقت شب احسان اینجا نیست اما نتونستم به همسر یابی آغازنو سفارش نکنم خواست سمت در بره که صداش زدم... سمتم برگشت و کنار شیشه ی سمت همسریابی آغاز نو ورود ایستاد و گفت: همسریابی آغاز نو جونم... نگاهمو به در خونشون دوختم و آروم گفتم: مواظب احسان باش، اگه اینجا بود اگه دیدیش نذار بره بیرون این وقت شب.. . باشه؟ لبخند همسریابی آغاز نو پنل کاربری زد و سرشو تکون داد... همسریابی آغاز نو فدات شم تا جایی که بتونم چشم ؛ کاری نداری؟
سایت همسریابی آغازنو پنل زدم
سایت همسریابی آغازنو پنل زدم... نه عزیزم به سلامت دو هفته از اون شب گذشته بود... اون شب آخرین باری بود که احسانو توی این چند وقت دیدم... دلم واسش تنگ شده بود ؛ به اندازه ی تک تک ثانیه های این چهارده روز ؛ اما مغزم قبول نمیکرد که برم سمتش یه حس بدی داشتم ؛ نمیدونم چه اسمی میشد روش گذاشت آخرین باری که ازش خبر گرفتم دیشب بود... به همسر یابی آغازنو زنگ زدم ؛ اونم گفت که اونجا نیست... از دور آمارشو داشتم ؛ هیچ جوره نمیتونستم بهش فکر نکنم... اما جالب تر این بود که اونم این دوری رو انگار ترجیح داده بود ؛ سکوت کرده بود و دم نمیزد.