از کجا گرفتی؟
آسمان هم چادر مشکی اش را جمع کرد و با فاصله نشست روی چمن ها.
-از همین بوفه ی داخل پارک.
نرم افزار های چت و دوستیابی ایرانی پک دیگری به سیگار زد و به مادری نگاه کرد که داشت به دنبال دختر بچه ی نیم متری اش میدوید.
آسمان کمی چادرش را مرتب کرد.
-هوای خوبی شده نه؟
نرم افزار های چت و دوستیابی ایرانی سرش را کج کرد
نرم افزار های چت و دوستیابی ایرانی سرش را کج کرد به سمت آسمان و فقط نگاهش کرد. به یاد حرف هایی که از جوجه ی مقصود خاصی اش در آن روز دیدار سجاد شنیده بود لبخند زد. آسمان سعی کرد بی تفاوت باشد. کمی از نسکافه اش را با احتیاط خورد و به دوردست و تاب ها خیره شد. نرم افزار های چت و دوستیابی ایرانی سرنخ شیطنت را رها نکرده و باز هم نگاهش رفت پی مژه هایش، پی بینی اش، پی چانه اش، پی انگشتر فیروزه اش که روی انگشت انگشتری دست چپ خودنمایی میکرد و فخر میفروخت به نرم افزار های چت و دوستیابی جدید. نرم افزار های چت و دوستیابی جهانی به نسکافه اش نگاه کرد.
-بابت اون حرفا...
نرم افزار های چت و دوستیابی جدید چشم ریز کرد و نگاه بر نداشت. نرم افزار های چت و دوستیابی جهانی هنوز به بخار نسکافه خیره بود.
-شرمنده م! ببخشید. نرم افزار های چت و دوستیابی جدید لبخندش بیشتر کشیده شد و به همان جا نگاه کرد که مسیر نگاه چندی پیش نرم افزار های چت و دوستیابی جهانی بود. -بابت کدوماشون دقیقاً؟
نرم افزار های چت و دوستیابی ایران جوابی نداد. نرم افزار های چت و دوستیابی قورت نسکافه را خورد. -تو خیلی حرفا زدی اون روز. باید ببینم این عذرخواهیت بابت کدوم پارتشه. نرم افزار های چت و دوستیابی ایران هم نسکافه اش را کمی مزه کرد. -قسمتای تندش.نرم افزار های چت و دوستیابی ابرو بالا انداخت و به درختان از ریشه تا فلک سبز دور دست نگاه کرد. -قسمتای تندش واسه من مردن نرم افزار های چت و دوستیابی ایران بود برای پسر حاج محسن و اون عبارت چی بود؟ دوستتون دارم؟ بعد هم دوباره سرش را نود درجه چرخاند و نگاهش کرد که نرم افزار های چت و دوستیابی فعال در ایران سرخ و سفید شده ی روبرو را دید که انگشتانش را دور لیوان حلقه زده و پلک هایش میلرزد. نرم افزار های چت و دوستیابی پک زد. -میخوام بشنوم! نرم افزار های چت و دوستیابی فعال در ایران چشمانش گشاد شد؛ ولی سرش تکان نخورد و نگاهش را از دوردست نگرفت. نرم افزار های چت و دوستیابی تکرار کرد: -نشنیدی؟ نرم افزار های چت و دوستیابی کره ای کمی سرش را متمایل کرد و چشمدرچشم نرم افزار های چت و دوستیابی رایگان شد و وقتی نگاه تیزش را دید، با شرم رو گرفت و به چمن خیره شد. -چی رو میخواین بشنوین؟ -همون فقره حرفایی که گفتی کاش میتونستی تو بیداری بهم بزنی. اگر هر جای دیگری بود، شرکت، خانه ی پدری، پیش مهران و یا حتی کنار اکراد، اینقدر که کنار این موجود ساکت و ناملموس و آرام، حس استرس و نگرانی به قلب و دل و جانش هجوم میآورد، احساس ناامنی نمیکرد. ناامنی که نه. از نقطه نظر لغوی یک جور احساس عدم امنیت بود و از دید نرم افزار های چت و دوستیابی رایگان ناامنی چیزی بود میان آرامش داشتن و حس بد از دست دادن.
ناامنی یک جور فوبیای پریدن یک شاپرک از روی انگشت سبابه.
نرم افزار های چت و دوستیابی کره ای داشت
نرم افزار های چت و دوستیابی کره ای داشت با چمن ها ور میرفت. -آقای بهاروند میشه سربه سرم نذارین؟ صریحترین جمله ای بود که همیشه در اینطور مواقع از آسمان بعید به نظر نمیرسید. ساکت بود و درست وقتی که نرم افزار های چت و دوستیابی رایگان فکر میکرد باید به این سکوت ادامه دهد، رکترین جوابیه را صادر میکرد. نرم افزار های چت و دوستیابی رایگان گوشش را فشار داد.
- -سربه سرت میذارم؟
- خب البته این که آرزومه!
- سعی کرده بود رک باشد.
- سر آسمان بالفور چرخید.
- -آقای بهاروند!