حوری میکشمت!
جوری این حرف رو زد که از ترس در خودم لرزیدم؛ و همسریابی شیدایی تهران هم همسریابی شیدایی اصفهان دیوانه ها به سمت خونه حرکت کرد. آنقدر از برخورد همسریابی شیدایی زنجان میترسیدم و استرس داشتم، که اصلا نمیدونم کی رسیدیم. همسریابی شیدایی زنجان در واحد رو زود با کلید باز کرد؛ و من هم آهسته و بی سروصدا وارد خونه شدم؛
همسریابی شیدایی زنجان دست به کمر و طلبکارانه همسریابی شیدایی مشهد میکرد.
همسریابی شیداییی عبوسی که حتی آدم از نگاهش
ابروهایش در هم گره خورده بود؛ و بازهم شده بود همسریابی شیداییی عبوسی که حتی آدم از نگاهش هم میترسه!
رو به من با عصبانیت گفت: - میخوام همسریابی شیدایی ازدواج موقت آدم باهات رفتارکنم نه یه زندانی؛ ولی خودت نمیخوای! میخوام اجازه بدم بعضی کارها رو انجام بدی ولی تو.... و با فریاد ادامه داد: - میزنی به همه چی! میگم رژت خیلی پررنگه، حرف تو کلت فرو نمیره! خانوم موهاش رو افشون میکنه جلوی اون بچه قرتی هم جولان میده. بعد با حرص دستم رو گرفت؛ و همانطور که همسریابی شیدایی ورود میکرد، گفت: - عکس اون یارو امید هم بزرگ کردی زدی رو دیوار اتاقت!
که چی بشه؟ مگه تو شوهر نداری لامصب؟
بعد با انگشتش روی پیشونیم زد و گفت: - چرا تو اینجات فرو نمیکنی تو... هان! ؟ با ترس نگاهش کردم؛ و گفتم: - اونجا خیلی وقته اتاق من نیست؛ اون تابلو عکس هم مال قدیمه! چشم هاش رو برام ترسناک کرد؛ و گفت: - یعنی الان بهش فکر نمیکنی دیگه! سرم رو به حالت نفی تکان دادم؛ و گفتم: - نه، بهش فکر نمیکنم!
خیره مردمک همسریابی شیداییی بود؛ و نمیدونم درون چشمهام دنبال چی بود که اونطوری همسریابی شیدایی ورود میکرد.
دلم رو قطره اشک های سمجی که میخواستن از چشم هایم جاری بشن رو پس زدم و بدون اینکه به همسریابی شیداییی نگاه کنم، به سمت اتاقم دویدم که صداش رو از پشت سرم شنیدم: - از این به بعد من بگم ماست سیاهه و تو بگی سفید، اینجوری تنبیه میشی- حوری میکشمت!
جوری این حرف رو زد که از ترس در خودم لرزیدم؛ و همسریابی شیدایی هم همسریابی شیدایی اصفهان دیوانه ها به سمت خونه حرکت کرد. آنقدر از برخورد همسریابی شیدایی میترسیدم و استرس داشتم، که اصلا نمیدونم کی رسیدیم. همسریابی شیدایی در واحد رو زود با کلید باز کرد؛ و من هم آهسته و بی سروصدا وارد خونه شدم؛ همسریابی شیدایی دست به کمر و طلبکارانه همسریابی شیدایی ازدواج موقت میکرد. ابروهایش در هم گره خورده بود؛ و بازهم شده بود همسریابی شیدایی تهران عبوسی که حتی آدم از نگاهش هم میترسه! رو به من با عصبانیت گفت: - میخوام همسریابی شیدایی اصفهان آدم باهات رفتارکنم نه یه زندانی؛ ولی خودت نمیخوای! میخوام اجازه بدم بعضی کارها رو انجام بدی ولی تو.... و با فریاد ادامه داد: - گه میزنی به همه چی! میگم رژت خیلی پررنگه، حرف تو کلت فرو نمیره! خانوم موهاش رو افشون میکنه جلوی اون بچه قرتی هم جولان میده. بعد با حرص دستم رو گرفت؛ و همانطور که همسریابی شیدایی ازدواج موقت میکرد، گفت: - عکس اون یارو امید هم بزرگ کردی زدی رو دیوار اتاقت! که چی بشه؟ مگه تو شوهر نداری لامصب؟ بعد با انگشتش روی پیشونیم زد و گفت: - چرا تو اینجات فرو نمیکنی تو... هان! ؟
با ترس نگاهش کردم؛ و گفتم: - اونجا خیلی وقته اتاق من نیست؛ اون تابلو عکس هم مال قدیمه! چشم هاش رو برام ترسناک کرد؛ و گفت: - یعنی الان بهش فکر نمیکنی دیگه!
اونطوری همسریابی شیدایی مشهد میکرد
سرم رو به حالت نفی تکان دادم؛ و گفتم: - نه، بهش فکر نمیکنم! خیره مردمک چشم هایم بود؛ و نمیدونم درون چشم هام دنبال چی بود که اونطوری همسریابی شیدایی مشهد میکرد. دلم رو قطره اشک های سمجی که میخواستن از چشم هایم جاری بشن رو پس زدم و بدون اینکه به همسریابی شیدایی تهران نگاه کنم، به سمت اتاقم دویدم که صداش رو از پشت سرم شنیدم: - از این به بعد من بگم ماست سیاهه و تو بگی سفید، اینجوری تنبیه میشی